Ontdek de belangrijkste financiële regelgeving van de afgelopen eeuw

De in de afgelopen eeuw ingevoerde financiële regelgeving heeft tot doel beurscrashes te voorkomen, een eerlijke behandeling van klanten te waarborgen en frauduleuze activiteiten af te schrikken. Regels zoals Glass-Steagall, Dodd-Frank en de FDIC hebben een diepgaande invloed gehad op het Amerikaanse monetaire-, economische- en investeringsbeleid. Ze hebben een cruciale rol gespeeld bij het toezicht op financieel adviseurs, bankiers en het Consumer Financial Protection Bureau, het vertrouwen van consumenten gestimuleerd en hun belangen in het financiële landschap vooropgesteld.

Basics

De regulering van de markt is een onderwerp dat uiteenlopende ideeën oproept. Sommigen pleiten voor zelfregulering, terwijl anderen steun geven aan overheidsingrijpen. Een enkeling ziet zelfregulering als de beste optie. Door de jaren heen zijn verschillende financiële regels ingevoerd om beurscrashes te voorkomen, een eerlijke behandeling van klanten te garanderen en frauduleuze activiteiten tegen te gaan. Laten we de belangrijkste financiële regels van de afgelopen eeuw en hun voordelen voor de markt en individuen verkennen.

The Glass-Steagall Act of 1933

Op 29 oktober 1929 sloeg Black Tuesday toe, wat leidde tot de Grote Crash en de verwoestende Grote Depressie die talloze levens in de VS trof. Als reactie werden diverse regels ingevoerd om herhaling te voorkomen. Een belangrijke maatregel was de Glass-Steagall Act (GSA), ook bekend als de Banking Act van 1933.

Het instorten van de aandelenmarkt werd toegeschreven aan banken die buitensporige risico's namen met hun beleggingen, inclusief het geld van hun cliënten. De GSA was bedoeld om dit probleem aan te pakken door commerciële banken, die voornamelijk leningen verstrekken, te verbieden zich bezig te houden met speculatieve beleggingen. Het bepaalde dat banken maximaal 10% van hun inkomsten uit beleggingen mochten halen, behalve uit staatsobligaties. De GSA bleef van kracht tot de intrekking in 1999, ondanks aanzienlijke tegenstand.

The Banking Act of 1935

The Banking Act of 1935 speelde een cruciale rol bij het vestigen van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) als een permanente instantie. Maar de impact reikte verder dan dat. Deze belangrijke wet leidde ook tot de oprichting van het Federal Open Market Committee (FOMC), dat een centrale rol speelt in het monetair beleid. Daarnaast bracht het wijzigingen in de structuur en werking van bestuursleden en commissies van reservebanken.

Deze effecten zijn diep verankerd geraakt in ons huidige geld- en financieel beleid, waardoor het moeilijk is het systeem zonder deze wet voor te stellen. De oprichting van deze besturen haalde beslissingen over geld en rente uit het politieke domein, zodat het monetaire beleid van het land niet wordt beheerst door welke partij ook aan de macht is in het Witte Huis—of dat nu Republikeinen, Democraten, onafhankelijken of andere politieke groeperingen zijn.

FDIC Act of 1950

De FDIC werd opgericht in 1933/1935, maar pas in 1950 was de depositoverzekering zoals we die nu kennen volledig uitgewerkt, gewaarborgd door de volledige geloofwaardigheid en kredietwaardigheid van de Amerikaanse regering via de Federal Deposit Insurance Act van 1950. In het begin werden deposito's anders verzekerd, met dekking tot $2,500 in 1934. In de loop der tijd is het verzekerde bedrag aangepast aan de inflatie en beschermt het nu tot $250,000.

The Savings and Loan Crisis and FIRREA (1989)

In de jaren tachtig maakte de VS een grote savings-and-loancrisis mee, een van de grootste financiële schandalen in de geschiedenis, die bijdroeg aan hoge rentetarieven in die periode. Mensen haalden hun geld weg bij spaar- en leeninstellingen en plaatsten het in geldmarktfondsen om Regulation Q te vermijden, een regeling die de rente-inkomsten bij die instellingen plafonneerde. Als reactie gingen spaar- en leeninstellingen riskantere beleggingen aan, gedekt door de Federal Savings and Loan Insurance Corporation (FDIC voor savings and loans), wat leidde tot een financiële crisis.

Om deze crisis aan te pakken introduceerde de overheid de Financial Institutions Reform, Recovery, and Enforcement Act (FIRREA). Deze wet richtte de Resolution Trust Corporation op om insolvente instellingen te sluiten en rekeninghouders te compenseren die geld verloren. FIRREA stroomlijnde het spaar- en leenproces en beïnvloedde ingrijpend hoe we tegenwoordig geld storten en rente verdienen.

FDIC Backing Under FIRREA

Als onderdeel van FIRREA werden spaar- en leeninstellingen gedekt door de FDIC. Deze wet van 1991 versterkte de bevoegdheden van de FDIC door hen in staat te stellen deposito's bij dergelijke instellingen te garanderen. Bovendien stelde de wet de FDIC in staat om in geval van aanzienlijke claims bij het ministerie van Financiën te lenen.

Dodd-Frank Act of 2010

De Grote Recessie, een bekend financieel dieptepunt, leidde tot de invoering van talrijke regels en een roep om meer consumentenbescherming. De Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act van 2010 was een belangrijk resultaat, met als doel de financiële stabiliteit, transparantie en verantwoordelijkheid te versterken en tegelijkertijd consumenten te beschermen tegen misbruik door financiële instellingen. De oprichting van het Consumer Financial Protection Bureau versterkte bovendien de belangenbehartiging en het toezicht op het voorkomen van uitbuiting en het waarborgen van eerlijke behandeling.

Conclusion

Gedurende de afgelopen eeuw hebben meerdere belangrijke regels het monetaire, economische en investeringsbeleid van de Verenigde Staten diepgaand beïnvloed en bepaald hoe geld in het land functioneert. Deze regels hebben een essentiële rol gespeeld bij het toezicht op financieel adviseurs, bankiers, de Federal Reserve en het Consumer Financial Protection Bureau, en hebben het vertrouwen van consumenten vergroot. Hoewel sommige regels niet altijd het gewenste effect hebben, kunnen ze worden aangepast of ingetrokken. Over het geheel genomen is het primaire doel van deze regelgeving het bevorderen van economische stabiliteit en het vooropstellen van de belangen van consumenten in het financiële landschap.