Wat is de Sherman Antitrust Act?

In 1890 introduceerde het Amerikaanse Congres de baanbrekende Sherman Antitrust Act, een cruciale wet die monopolistische praktijken doorbreekt door bedrijven te verbieden om te colluderen of te fuseren. Deze historische wetgeving ontstond uit de noodzaak om de handel tussen deelstaten te reguleren en economische eerlijkheid en concurrentie te waarborgen.

De Sherman Antitrust Act fungeerde als een vastberaden barrière tegen prijsmanipulatie binnen specifieke markten en voorkwam dat een selecte groep individuen vitale industrieën controleerde via trusts. Deze moedige en historische maatregel betekende de eerste beslissende stap van het Congres om de macht van monopolistische entiteiten in te perken en de weg vrij te maken voor een eerlijker economisch speelveld.

Basisprincipes

In 1890 keurde het Amerikaanse Congres de Sherman Antitrust Act goed, die tot doel had trusts, monopolies en kartels uit te roeien en economische eerlijkheid en concurrentie te bevorderen, terwijl de interstate commerce werd gereguleerd. Aangestuurd en met succes aangenomen door senator John Sherman uit Ohio, markeerde de wet een belangrijke verschuiving in de Amerikaanse reguleringsaanpak van bedrijven en markten.

Later, in 1914, onderging de Sherman Act een aanvulling via de Clayton Antitrust Act, die specifieke praktijken aanpakte en verbood die de oorspronkelijke Sherman Act niet volledig had afgedekt. Deze ontwikkeling in antitrustwetgeving versterkte de inspanningen van de overheid om een competitief en eerlijk economisch klimaat te waarborgen.

Een historisch streven: de impact van de Sherman Antitrust Act op Amerikaanse markten

De Sherman Antitrust Act, voorgesteld door senator John Sherman uit Ohio in 1890, was de pionierende wetgeving die het eerste Amerikaanse Congresinitiatief markeerde om de dominantie van trusts, monopolies en kartels op de algemene markt te beperken. De wet richtte zich op zakelijke praktijken die de handel beperkten en monopolies binnen industrieën bevorderden door contracten, samenzweringen en andere beperkende manoeuvres te verbieden.

In die periode keerde de publieke opinie zich tegen corporatiereuzen zoals Standard Oil en de American Railway Union, die ervan werden beschuldigd vitale industrieën oneerlijk te monopoliseren. Consumenten kregen te maken met torenhoge prijzen voor essentiële goederen, terwijl concurrenten werden buitengesloten door opzettelijke uitsluitingspraktijken van deze ondernemingen.

De invoering van de Sherman Antitrust Act betekende een belangrijke verschuiving in de benadering van zaken en markten in het land. Als reactie op de opkomst van grote ondernemingen in de 19e eeuw begonnen Amerikaanse wetgevers bedrijven strenger te reguleren. Deze wetgeving effende het pad voor latere wetten zoals de Clayton Act, allemaal gedreven door de wens om een breed competitieve markteconomie te behouden te midden van veranderende bedrijfspraktijken.

Krachtens de Sherman Antitrust Act is het individuele personen of bedrijven verboden om prijsafspraken, marktverdelingen of kogelbekking (bid-rigging) te organiseren. Specifieke straffen en boetes zijn vastgelegd voor bedrijven die deze regels overtreden, met zowel civiele als strafrechtelijke consequenties voor niet-nalevende entiteiten. Deze uitgebreide wet had als doel de geest van concurrentie te handhaven en een eerlijke en dynamische markteconomie in de Verenigde Staten te waarborgen.

Een evenwicht zoeken: de tweedeling van antitrustwetten

Op het gebied van handel omvatten antitrustwetten een verzameling staats- en federale regels die zijn ontworpen om eerlijke concurrentie tussen bedrijven te verzekeren. Hun voornaamste doel is het bevorderen van een concurrerend landschap, het beteugelen van monopolistische tendensen en het vergroten van de keuze voor consumenten.

Voorstanders benadrukken dat deze wetten onmisbaar zijn voor het cultiveren van een open en bloeiende markt. Ze wijzen op de voordelen van concurrentie: lagere prijzen, hogere kwaliteit van goederen en diensten, bredere keuzemogelijkheden voor consumenten en stimulering van innovatie.

Critici hanteren echter een tegengesteld standpunt en beweren dat onbeperkte concurrentie zonder regulering uiteindelijk zou leiden tot de beste prijzen voor consumenten. Het vinden van het juiste evenwicht tussen regulering en vrije marktconcurrentie blijft daarom onderwerp van voortdurende discussie en afweging.

Onderdelen van de Sherman Antitrust Act

De Sherman Antitrust Act bestaat uit drie essentiële onderdelen:

• Sectie 1: Dit deel omschrijft en verbiedt bepaalde vormen van anti-concurrentieel gedrag.
• Sectie 2: Hier ligt de focus op uitkomsten die inherent schadelijk zijn voor concurrentie, met als doel zulke scenario's aan te pakken en te voorkomen.
• Sectie 3: Deze sectie breidt het bereik uit naar het District of Columbia en Amerikaanse territoria, waardoor een consistente toepassing van de richtlijnen en bepalingen van de wet wordt gegarandeerd.

Ontstaan en evolutie: vroege uitdagingen en amendementen van de Sherman Antitrust Act

Tijdens de invoering genoot de Sherman Antitrust Act onmiddellijk publieke steun. Door de vage definiëring van kernbegrippen zoals trusts, monopolies en collusie bleef de handhaving tegen zakelijke entiteiten echter beperkt.

In 1914 werd de Clayton Antitrust Act ingevoerd als aanvulling op de Sherman Act en pakte specifieke praktijken aan die door zijn voorganger niet werden gereguleerd. Deze uitgebreide wetgeving sloot mazen in de wet, met name op het gebied van anti-concurrentiële fusies, monopolies en prijsdiscriminatie.

Een illustratief voorbeeld van de bepalingen van de Clayton Act is het verbod om dezelfde persoon aan te stellen die zakelijke beslissingen neemt voor concurrerende ondernemingen, een maatregel bedoeld om eerlijke concurrentie in de markt te behouden.

Een historische voorgeschiedenis van de Sherman Antitrust Act

Het ontstaan van de Sherman Antitrust Act werd beïnvloed door een periode waarin monopolies en de machtsuitoefening door invloedrijke bedrijven en spoorwegconglomeraten sterk toenamen.

Vorming van het spoorwegvervoer: de evolutie van de Interstate Commerce Commission

In 1887, als reactie op publieke verontwaardiging over machtsmisbruik door spoorwegmaatschappijen, keurde het Congres de Interstate Commerce Act goed en werd de Interstate Commerce Commission (ICC) opgericht. Het primaire doel van de ICC was toezicht houden op en reguleren van interstatelijke transportentiteiten, met specifieke aandacht voor Amerikaanse spoorwegen en common carriers. De taken van de commissie omvatten het eisen van jaarlijkse rapporten van deze entiteiten en het verbieden van discriminerende tariefpraktijken.

In de eerste helft van de 20e eeuw breidde het Congres continu de bevoegdheden van de ICC uit. Als gevolg daarvan begonnen sommige critici zich af te vragen of de commissie, ondanks haar oorspronkelijke doel, onbedoeld de bedrijven die zij moest reguleren bevoordeelde door fusies te steunen die leidden tot oneerlijke monopolies.

Het Gilded Age: de geboorte van de Sherman Antitrust Act

Tijdens het Gilded Age, een tijdperk dat werd gekenmerkt door politieke schandalen, machtige tycoons, spoorweguitbreiding en de opkomst van nationale en internationale ondernemingen, nam het Congres de Sherman Antitrust Act aan. Het Gilded Age, grofweg van de jaren 1870 tot 1900, kende aanzienlijke economische groei, mede door het makkelijk registreren en kosteloos oprichten van vennootschappen, wat bijdroeg aan hun snelle proliferatie.

Evolutie van trusts: 19e-eeuwse opvattingen versus moderne interpretaties

In de late 19e eeuw verschilden de opvattingen van wetgevers over trusts sterk van de moderne betekenis die we er tegenwoordig aan geven. Destijds omvatten trusts elk collusief of samenzwerend gedrag dat werd gezien als belemmerend voor eerlijke concurrentie. In de loop van de tijd is de term 'trust' echter geëvolueerd en duidt tegenwoordig op een financiële regeling waarbij de ene partij aan een andere partij de bevoegdheid geeft om activa of eigendom te houden ten bate van een derde partij.

Google geconfronteerd met antitrustbeschuldigingen onder de Sherman Act

In een belangrijke juridische ontwikkeling nam het Amerikaanse Ministerie van Justitie op 20 oktober 2020 maatregelen tegen Google door een antitrustzaak aan te spannen. De aanklacht beschuldigde de internetreus van anti-concurrentieel gedrag gericht op het beschermen van monopolieposities in zoekopdrachten en zoekadvertenties. Jeffrey Rosen, de plaatsvervangend procureur-generaal, trok parallellen met vroegere toepassingen van de Sherman Act en benadrukte hoe die eerder werden gebruikt om monopolistische praktijken van bedrijven te stoppen.

Rosen verklaarde in een persbericht: "Vergelijkbaar met onze historische antitrustacties tegen AT&T in 1974 en Microsoft in 1998, voert het Departement opnieuw de Sherman Act uit om gezonde concurrentie te herstellen en de opkomst van innovatieve ontwikkelingen te bevorderen, ditmaal binnen cruciale digitale markten."

Conclusie

De Sherman Antitrust Act, ingevoerd in 1890, was een historisch mijlpaal in de pogingen van het Amerikaanse Congres om monopolistische praktijken te beteugelen en concurrentie te bevorderen. De impact ervan heeft de koers van Amerikaanse economische regulering vormgegeven en geleid tot opvolgende wetten zoals de Clayton Antitrust Act. De veranderende interpretatie van trusts en hedendaagse antitrustvraagstukken, zoals geïllustreerd door de rechtszaak tegen Google in 2020, tonen de voortdurende relevantie van deze wetgeving aan. Het vinden van het juiste evenwicht tussen regulering en vrije marktconcurrentie blijft een centrale uitdaging naarmate het land de voortdurend veranderende wereld van zaken en handel navigeert.